کشاورزی به عنوان یک علم تجربی عرصه مناسبی برای استخدام هوش مصنوعی است. هوش مصنوعی با استفاده از تجهیزات الکترونیک و با اندازه‌گیری دقیق پارامترها و محاسبه و انجام واکنش در حداقل زمان ممکن، کشاورزی را دقیق‌تر، پایدارتر، مطمئن‌تر و بهینه‌تر می‌سازد. ما در کشاورزی به دنبال تحت کنترل درآوردن شرایط هستیم در غیر اینصورت طبیعت بهترین کشاورز است. هدف از کشاورزی هوشمند ایجاد و نگهداری شرایط رشد در حالت بهینه و به همین ترتیب بالا بردن راندمان و نمودار رشد بصورت غیر طبیعی است.

یکی از مهم‌ترین سوال‌های یک کشاورز قطعا زمان و نحوه آبیاری است. زمان آبیاری کمی قبل از تنش خشکی گیاه  است اما تعیین زمان تنش خشکی گیاه معمولا بصورت تجربی و با درک دیداری صورت می گیرد. از طرفی دیگر زماندار کردن زمان آبیاری هم ممکن است باعث هدر رفت آب یا زیادی آبیاری شود. هوش مصنوعی بدون درک شرایط خاک نمی تواند برای آبیاری کار خاصی انجام دهد مگر آنکه اطلاعات یستر رشد را از تجهیزاتی نظیر سنسورهای مخصوص خاک دریافت کند. در این شرایط هوش مصنوعی با توانمندی بسیار بالا می تواند زمان و مقدار آبیاری را مشخص نموده و نحوه آبیاری را دقیقا در زمان مورد نظر عملی نماید.

کود دهی همچون آبیاری نیاز به درک درست نسبت به نوع کاشت و پارامتر EC خاک دارد. کشاورزان معمولا از روی نقصان از روی محصول در حال رشد یا به صورت تجربی پی به عدم مواد مغذی کافی در بستر کشت برده و سعی بر برآورده سازی آن با کوددهی می نمایند که صد البته این کوددهی الزاما در زمان درست صورت نگرفته و ممکن است تنش خود را قبلا وارد کرده باشد. هوش مصنوعی با آنالیز اطلاعات ارسالی از سوی سنسور خاک به طور پیوسته و همیشگی EC خاک را مانیتور کرده و نسبت به اطلاع رسانی یا عملکرد مناسب اقدام می نماید.

در عرصه های تولید سرپوشیده مانند گلخانه ها یا مرغداری ها نور و مدیریت نور بخش جدی فرآیند تولید است. مدیریت نور و از آن مهم تر مدیریت طیف نور جزو الزامات عرصه کشاورزی بحساب می آید. خاموش و روشن کردن یا کم و زیاد کردن نور در کنار مدیریت طیف نور مانند فرابنفش یا مادن قرمز در مراحل مختلف رشد بصورت آگاهانه موضوعیست که هوش مصنوعی بخوبی توان مدیریت آن را داشته و به سرعت تاثیر خود را بر فرآیند رشد نشان می دهد. این تاثیر را می توان بخوبی در گلخانه های تولید نشا، پرورش قارچ و پرورش دام و طیور مشاهده کرد.